تذکر ...

زمانی که سیاستهای کلی مدیران ارشد یک موسسه خدمات آموزشی ، خواسته یا ناخواسته صرفا بر محوربالا بردن تعداد دانشجویان و به تبع آن درآمدهای آن موسسه شکل می گیرد حاصل آنی می شود که امروز به وضوح می توان آثار آن را در دانشگاه آزاد اسلامی واحد سپیدان شاهد بود. اگر به حجم فضای آموزشی و تعداد دانشجویان واحد در سالهای قبل  و همچنین میزان خدمات آموزشی و رفاهی که این واحد در سال قبل به دانشجویانش ارائه می کرد بنگریم ( گر چه با کاستیهای فراوانی همراه بود به حدی که اغلب اعتراض دانشجویان را بر می انگیخت ) و آن را با وضعیت امروز این دانشگاه مقایسه کنیم دسترسی به موارد ذیل بدیهی به نظر می رسند :
- افزایش تعداد دانشجویان واحد: 35%
- افزایش رشته های مصوب واحد :50%
- افزایش شهریه ها :هر سال 10%
و اما :
- افزایش فضای آموزشی جدیدالاحداث: 0% !!!
- افزایش تعداد اساتید مجرب و هیئت علمی : 0% !! ( به راحتی می توان شاهد بود که کمتر استاد مجربی حاضر می شود بیش از یک ترم در این واحد حضور یابد و این واحد به وضوح تبدیل به کارگاه کسب مهارت تدریس جهت دانشجویان ترمهای آخر کارشناسی ارشدشده است! )
- افزایش فضاهای کارگاهی 0% !!! ( استفاده از فضای  کارگاه عمومی به عنوان کتابخانه و نمازخانه ! )
- کاهش خدمات رفاهی از جمله تعداد سرویسهای مخصوص دانشجویان: 100% !!!!!! ( لغو سرویسها و فروش آنها و به تبع آن حمل و نقل دانشجویان با سرویسهای ترمینال و وسایل - شخصی که حتی باعث مرگ یک دانشجو و همچنین آسیب دیدگیهای شدید برای تعداد زیادی از آنان شده است و این در حالیست که مسئولین قبلی با وعده سرویس رایگان دانشجویان قدیم را راضی به حضور در واحد کرده بودند)
- کاهش امکانات پژوهشی ( از جمله کتابخانه و ... ): 100% !!!!!!!! ( می توان به اختصاص فضای کتابخانه جهت محل تشکیل کلاس اشاره کرد !!! به گونه ای که این واحد اکنون فاقد فضای کتابخانه است)

گر چه تعبیر یکی از دوستان زیاد محترمانه به نظر نمی رسد اما چندان دور از ذهن هم نیست  این دوست عزیز معتقد بودند در خوشبینانه ترین شرایط مسئولین واحد ناخواسته اداره این واحد را با اداره یک واحد دامداری اشتباه گرفته اند ! و هنر خود را این می دانند که روز به روز در آن فضای محدود تعداد بیشتری دام را نگهداری می کنند !!! گر چه گاها اشاره می کنند که در آینده ای نزدیک به فضای دامداری خواهند افزود ! ( با اظهار تاسف شدید ، عمیقا از دوستان گرانقدر دانشجو عذر خواهی می کنم!!)
هیچ فرد عاقل و عادلی نمی تواند منکر کارمند محوری شدید در این واحد و همچنین به هیچ انگاشتن سلسله مراتبها در این واحد شود و از سویی در این واحد کمتر کارمندی را می توان یافت که معتقد به اصل بودن دانشجو در واحد باشد .
فاجعه استفاده از استاد با مدرک قلابی !!! لغو سرویس دانشگاه و سپردن نورچشمیهای مردم به دست رانندگانی بعضا غیرمتعهد و .... ( که آخرین آن مصدوم شدن چند تن از دانشجویان واحد در روز قبل به واسطه عدم توانایی راننده در کنترل ماشین و .... ) ، عدم وجود کتابخانه در دانشگاه و ... چه معنایی جز اندیشیدن صرف به سودآوری بیشتر ، رفع مسئولیت از سر خود و قائل شدن کمترین اهمیت برای دانشجو می تواند داشته باشد !!
آیا مسئولین دانشگاه می توانند پاسخگو باشند که چرا علی رغم عدم حضور حتی یک استاد با مدرک دکترا جهت درسهای تخصصی و استفاده از اساتیدی که اکثرا هنوز دانشجویند و ... مصر به تصویب رشته کارشناسی تاپیوسته کامپیوتر بوده اند.
آیا مسئولین دانشگاه می خواهند منکر تعویض چند راننده اتوبوس به واسطه اعتیاد آنان شوند . آیا واقعا سپردن عنان وسیله رفت و آمد نوامیس و امیدهای زندگانی  مردم به دست راننده های غیر متعهد مسئله بی اهمیتی است ؟ استفاده از راننده اتوبوسی که به جنون سرعت اشتهار دارد آخرین شاهکار آقایان است . گر چه این نقص از طرفی به شرکت طرف قرارداد سرویسهای دانشگاه بر می گردد  اما آیا مسئولین به واقع محق ترین و شایسته ترین شرکت را برای این امر برگزیده اند ؟
دوست دارم از مسئولین دانشگاه ، بپرسم که آیا هیچ کدام آنها به قصد عیادت بر بالین مهندس دیانت مدیرگروه کامپیوتر ، که یکی از قربانیان مسیر پرحادثه سپیدان بوده اند ، حاضر شده اند!!؟ وقتی که میزان قائل شدن اهمیت آنها برای مدیر گروه کامپیوتر تا این حد است ، دیگر متوقع بودن برای حضور آنها در کنار دانشجویان آسیب دیده بستری در بیمارستان چمران، چندان عاقلانه نیست !
مدتی قبل یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ( مرحوم سید حسن موسوی ) به رحمت ایزدی پیوست ، اما متاسفانه خارج از عدم حضور مسئولین واحد در مراسمات این عزیز ، شاهد هیچگونه پیام تسلیت ( پلاکارد و ... ) نیز نبودیم !
به هر حال با شیوه کنونی مدیریت واحد ( گر چه می توان حکایتگر روزهای روشنتری باشد ) روز به روز بر عصبانیت دانشجویان افزوده می شود. این درددلها را گفتیم تا مگر گوش شنوایی باشد تا از پیش آمدن هر گونه بحرانی جلوگیری شود . امید که موثر واقع شود ...
 ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم ...